آرام تر از هر ذهن خفته ای در این بیکران آشفته
به آرامی آسمان شب
آرام تر از صدای عبور شب بر پوست نازک روز
آرام... تا صدای جاری شدن اشک بر گونه هایت را بشنوی!
پس عشق را احساس کن...
در تمام قلبت... در بی کران ذهنت، عشق هر موجودی را احساس کن
وعطش عشق دریا به ماه را بفهم!
دل بسپار به نوای دل صدف
آنگاه که زندگی را دوباره آغاز می کنی... با عشق
عشق به تمام هستی
عشق به همو که تو را آفرید و حقیقت عشق را در بطن قلبت جاری ساخت...
نظرات شما عزیزان:
|